داشتم تو روزنامه ی مقاله میخوندم راجع به بنیتا.
حرفش این بود که درسته که تو مرگ این دختر معصوم عامل اصلی دزد بی رحم و سنگدل بوده،اما عوامل دیگه هم بی تاثیر نبوده.
چنتارو نام برده بود از جمله یک لحظه غفلت پدر و مادر،پیگیر نبودن پلیس و ...
یکی از موردا که توجه منو خیلی ب خودش جلب کرد،بی تفاوتی جامعه بود.اینکه قطعا تعدادی آدم از اون محل رد شدن اما به اینکه ی ماشینی 5 یا 6 روز ی جا بی حرکت مونده توجه کردن.اما هیچ کدوم عکس العملی نشون ندادن.اینکه داخل ماشینو نگاه کنن یا حداقل ب پلیس خبر بدن.
شاید ی عده بگن اون ماشین جای دور افتاده گذاشته شده بود.ولی من فک میکنم اگر جای پر تردد هم بود خیلی فرق نمیکرد.
بی تفاوتی بیماریه که این روزا گریبان خیلی از آدما رو گرفته.به خصوص تو تهران.
انگار هیچ چیز و هیچ کس غیر از خودمون و خانوادمون برامون مهم نیست و توجهمونو جلب نمی کنه.
حتی این مقاله باعث شد یادم بیاد که خودم بارها دیدم ی ماشینی که تا حالا نبوده بیش از یک ماه نزدیک خونمون افتاده،بعد چند روز چرخاشو بردن یا شیششو شکستن و... تو ذهنم سوال پیش اومده که چرا اینجا افتاده ولی کار خاصی نکردم.اینکه داخلشو ببینم یا به پلیس یا شهرداری خبر بدم.
بله.یک لحظه بیخیال و بی تفاوت از کنار ی ماجرا رد میشیم و نمیدنیم بی تفاوتی ما چه عواقبی ممکنه داشته باشه.
نباید اینقدر نسبت به محیط اطرافمون بی تفاوت باشیم.حتی با فراگیر شدن فضای مجازی این ماجرا میتونست خیلی سریعتر و با خوشی تموم بشه.اما حتی استفادمون از فضای مجازی فقط برای یک لحظه دیدن و لایک کردن و رد شدنه....
